Izložba "Hilandarski medicinski kodeks i srpska srednjovekovna medicina" u Galeriji Prirodnjačkog muzeja na Malom Kalemegdanu

U Galeriji Prirodnjačkog muzeja na Malom Kalemegdanu svoj gotovo polugodišnji izložbeni život nedavno je započela postavka "Hilandarski medicinski kodeks i srpska srednjovekovna medicina".

Izložba će trajati do juna, a njen cilj je da upozna javnost sa medicinskim znanjem i praksom lečenja ljudi prirodnim lekovitim sredstvima dostupnim u srednjem veku u Srbiji, koja i danas dobrim delom čine osnovu tradicionalne narodne medicine.

Autori postavke su Aleksandra Savić, muzejska savetnica Prirodnjačkog muzeja, i Snežana Jarić, naučna savetnica Instituta za biološka istraživanja "Siniša Stanković", dok je autor ilustracija Bora Milićević, likovni tehničar Prirodnjačkog muzeja.

Iako postavka na Malom Kalemegdanu nema ambicije i razmere čuvene solunske izložbe "Blago Svete Gore" na kojoj su posetioci 1997, između ostalog, mogli da vide autentičnu svetogorsku apoteku, njen koncept i izbor eksponata donosi duh Hilandara i uvid u razvoj srpske srednjovekovne medicine koja je u sebi spajala iskustva Zapada i Vizantije. Utisak upotpunjuju specijalno komponovana muzika i ekskluzivne fotografije manastira Hilandara i prirode Svete Gore iz objektiva Aleksandra Vl. Markovića.

"Zvezda" izložbe je rukopis "Hilandarski medicinski kodeks", nastao tokom 15. i 16. veka kao jedinstven zbornik sačuvanih medicinskih i farmakoloških spisa srednjovekovne prakse Salerno-Monpelje škole. Smatra se prvom srpskom i prvom slovenskom farmakopejom. Otkriven je 1952. u riznici manastira Hilandara, u čijoj je arhivskoj građi zaveden pod brojem 517. Njegovo otkriće predstavlja jedan od najznačajnijih koraka u istraživanju istorije medicine srednjeg veka u Srbiji i Evropi.

(Galerija Prirodnjačkog muzeja na Malom Kalemegdanu(

– Ideja o predstavljanju "Hilandarskog medicinskog kodeksa" i srpske srednjovekovne medicine u formi izložbe stara je desetak godina, a rezultat je studioznih istraživanja upotrebe lekovitih biljaka u tradicionalnoj medicini na području Srbije, ali i šire. Istraživanja su pokazala da većina biljnih vrsta opisanih u Kodeksu ima odgovarajuću primenu i u današnje vreme. S obzirom da su biljke bile prva lekovita sredstva kojima su se narodi različitih civilizacija lečili, a bile su veoma cenjene i među Srbima na teritoriji srpskih zemalja, to nam je bio signal da istražimo srpsku srednjovekovnu medicinu i sagledamo uticaj zapadnih medicinskih škola i Vizantije na njen razvoj – objašnjavaju za Danas Aleksandra Savić i Snežana Jarić.